W ostatnią sobotę Gomola Trans Airco Team pojawił się właśnie na starcie Bikemaratonu w Zawoi. Dokładnie odwrotnie do tendencji towarzyszących ostatnim MTB Marathonom, pogoda z deszczowej w tygodniu zmieniła się w słoneczno-bezchmurną w weekend. W sektorze startowym można było wręcz usłyszeć od czasu do czasu narzekania na nieznośne gorąco. Wśród niezadowolonych uczestników maratonu w Krynicy raczej nie było.

Trasa nie uległa większym modyfikacjom od ostatniej edycji z 2008 r. Start ze stadionu i długi asfaltowy rozbieg pozwalający w miarę łagodnie wejść na obroty i znaleźc swoje miejsce w peletonie. Dopiero po około 4 kilometrach wjazd w teren. Wszystko można podjechać, a Anthem na zjazdach leci jak bombowiec. Na pierwszej pętli w jednym tylko miejscu musiałem parędziesiąt metrów pieszo pokonać a i to z powodu lekkiego zatoru. Poza tym absolutnie bezproblemowo i przyjemnie. Nawet podjazd na Jałowiec i późniejsza hopka - Czerniawa Sucha były jakby podejrzanie szybkie, krótkie i bezbolesne. 7 km ciągłego zjazdu do miejsca wyboru dystansu giga/mega utwierdziły mnie w przekonaniu, że druga pętla będzie tylko formalnością... Jednak już na pierwszych kilometrach za rozjazdem pojawiły się pierwsze symptomy zmęczenia sprzętu i organizmu - łańcuch dawał znać, że przydałoby się oliwienie, a nogi zapowiadały ciekawe doznania związane ze skurczami... na drugiej pętli wyszły ze mnie braki treningowe. Również i co ciekawsze błotne odcinki trasy rozjeżdżone przez kilkaset osób dystansu mega okazały się o wiele ciekawsze niż podczas pierwszej konfrontacji. Dla przykładu tradycyjny "błotny spływ" kończący się wyjazdem na drogę szutrową przy belach drewna za drugim przejezdem przypominał biegi z rowerem obłożonym błotem jak podczas tegorocznej eliminacji Pucharu Szlaku Solnego w Podstolicach...



Na mecie dystansu giga, czyli "shiny, happy people"

Tak, drugi przejazd pętli Bikemaratonu dawał w kość. Nie pomagał fakt, że była ona wyraźnie krótsza od pierwszej i pomijała chociażby początkowy podjazd/podejście w błocie. Średnia prędkość z pętli, która spadła z 18 kmh do 14 kmh nie wymaga komentarza. Mimo wszystko jestem zadowolony z mojego wyniku, który jest jak dotąd moim najlepszym rezultatem w maratonach w sezonie. Pewien niedosyt pozostawia jednak świadomość, że wjeżdżałem na drugie kółko w towarzystwie zawodnika, który później stanął na szerokim podium kat. M2 dystansu giga, a straciłem do niego ok. 7 minut...



Nie można nie wspomnieć jednak o osiągnięciach teamowych koleżanek i kolegów - Michał Buczek stanął na 4. miejscu podium w kategorii M5 giga a wraz synami, Piotrem i Adamem, zajął 2. miejsce w klasyfikacji rodzinnej, w której na 4. miejscu ulokowała się familia Gomola w składzie Michał, Paweł i Henryk. Na dystansie mega Wioleta Zimnowodzka stanęła na 6. miejscu podium kategorii K2, Patryk Szymański wywalczył 3. miejsce w kat. M0, Czerw Janusz 5. lokatę w M6. Na dystansie mini Ania Tomica uplasowała się na 4. miejscu w kat. K2. Postawa zawodniczek i zawodników dystansów mega i mini zaowocowała 2. miejscem Gomola Trans Airco w klasyfikacji muszkieterów.
Zawoję uznać należy za kolejny udany występ Teamu.

Dobrą passę mamy zamiar utrzymać m.in. na najbliższej eliminacji MTB Marathon w Karpaczu która odbędzie się w najbliższą niedzielę. Do zobaczenia na starcie.